شب تنهایی خوب (سهراب سپهری)
شب تنهایی خوب
گوش کن ، دورترین مرغ جهان میخواند.
شب سلیس است ، و یکدست ، و باز .
شمعدانی ها
و صدادارترین شاخه فصل ، ماه را میشنوند.
پلکان جلوی ساختمان ،
در فانوس به دست
و در اسراف نسیم ،
گوش کن ، جاده صدا میزند از دور قدم های ترا .
چشم تو زینت تاریکی نیست.
پلک ها را بتکان ، کفش به پا کن و بیا .
و بیا تا جایی ، که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد
و زمان روی کلوخی بنشیند با تو
و مزامیر شب اندام ترا ، مثل یک قطعه آواز به خود
جذب کنند
پارسایی است در آنجا که تو را خواهد گفت :
بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق
تر است.
( حجم سبز سهراب )
خیلی عالی و زیبا بود به وبلاگ من هم سربزنید !!!!!!!!!
خوبه مرسی