نشانی (حجم سبز)

                       نشانی (سهراب سپهری)  

خانه دوست کجاست ؟ در فلق بود که پرسید سوار

آسمان مکثی کرد.

رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شنها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

نرسیده به درخت،

کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است

و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است.

می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ ، سر بدر می آرد،

پس به سمت گل تنهایی میپیچی،

دو قدم مانده به گل،

پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی

و ترا ترسی شفاف فرا میگیرد.

در صمیمیت سیال فضا خش خشی میشنوی:

کودکی میبینی رفته از کاج بلندی بالا ،جوجه بردارد از لانه نور

 و از او میپرسی

خانه دوست کجاست؟